W sklepach wprawdzie możemy je kupić, ale zwykle są w formie suszonej albo mrożonej. Do tych świeżych należą jedynie pieczarki i boczniaki. Czasem odnaleźć na sklepowych półkach można kurki.
Jedynie w sezonie jesiennym, kiedy grzyby zaczynają pojawiać się w lesie, pojawiają się również lokalni sprzedawcy ze swoim leśnym łupem. Jednak większość grzybiarzy przyzna się, że najwięcej radości przynosi człowiekowi zbieranie. Jakie grzyby zbierać i gdzie ich szukać? No i co zrobić, gdy nie jesteśmy pewni, co do jadalności grzyba?
Istnieją takie dwie główne zasady grzybiarskie. Jedna mówi o tym, że im grzyb ma bardziej intensywny kolor, np. jest czerwony albo fioletowy tym większe prawdopodobieństwo, że jest on trujący. Ponadto większość grzybów jadalnych to te, które mają pod kapeluszem jasno żółte rurki, a wszystkie grzyby śmiertelnie trujące czy niejadalne pod kapeluszem będą miały blaszki. Jeśli więc nie jesteś pewna tego czy dany grzyb jest dobry do spożycia, to po prostu zostaw go w lesie.
Jeśli jesteś amatorem, a do lasu chodzisz jedynie hobbystycznie, wyposaż się w porządny atlas grzybów. Taki, który opisuje wszystkie charakterystyczne cechy danego gatunku. Wtedy będzie można spokojnie, po powrocie do domu przeanalizować grzyb, który wzbudza w nas jakieś wątpliwości. Zbierajmy również całe grzyby. Często elementy charakterystyczne znajdują się na ogonie, a jeśli się go pozbędziemy to trudniej będzie nam określić czy pasuje on do atlasowego opisu.
Najlepiej na grzyby wybrać się z kimś, kto ma już doświadczenie. Wtedy na bieżąco, po znalezieniu grzyba będziemy mogli sprawdzić czy dany okaz jest jadalny czy też nie. Dużo więcej nauczymy się również widząc grzyb na żywo niż tylko oglądając jego zdjęcie czy rysunek w książce. Istnieje również dodatkowa metoda sprawdzenia grzybów, jednak nie jest ona zbytnio polecana. Należy ugryźć kawałek podejrzanego okazu i sprawdzić na języku jaki ma smak, po czym resztę wypluć. Jeśli okaże się, że grzyb jest gorzki, należy go jak najszybciej wyrzucić.
Te najpopularniejsze to oczywiście podgrzybki brunatne oraz borowiki szlachetne. Są najłatwiejsze do znalezienia i rosną praktycznie w każdym lesie. Ich mniej popularnymi braćmi, o wąskiej nóżce, są podgrzybki zające. Mają mniej intensywny smak, ale częściej można je spotkać, zwłaszcza na początku sezonu jesiennego. Poza tym, w niskich, iglastych laskach z pewnością nie pomylisz się, co do maślaka. Mają one wyjątkowy kapelusz z lepkim miąższem i brązowym kapeluszem. W równie niskich, młodych lasach, tym razem jednak liściastych i to głównie brzozowych spotkać możesz z dużym prawdopodobieństwem koźlarze, czyli grzyby o charakterystycznym brzozowym ogonku, z ciemnymi łuskami. Kapelusz jest brązowy, a sam grzyb dość wysoki, z grubym i masywnym trzonkiem.
Jadalne są również grzyby blaszkowate. Najpopularniejsza będzie pieczarka i jej dwie odmiany – łąkowa i leśna. Pieczarka jest prosta w uprawie i rośnie bardzo szybko, stąd też wysoka jest popularność. Najczęściej znajdziemy ją właśnie na łąkach niż w lesie, te leśne mają ciemniejszy kapelusz. Drugim niezwykle popularnym i do tego smacznym grzybem jest kurka, której prawidłowa nazwa to pieprznik jadalny. Kurka lubi ukrywać się w gąszczu mchu i pomylenie jej z innym typem grzyba jest trudne, choć możliwe. Kurka jest niewielkich rozmiarów, ma żółtą barwę i kapelusz, przy starszych osobnikach wywinięty do góry. Jest twarda i zwykle rośnie grupami. Obecna może być zarówno w młodych jak i starszych lasach, konieczna jest jedynie obecność mchu.
Sporym problemem staje się dla początkujących grzybiarzy czubajka kania. Mylona jest ona bowiem z muchomorem sromotnikowym. Kanie ma duży kapelusz z brązowymi łuskami na górze osadzonym na wysokim i grubym ogonku z luźnym pierścieniem umieszczonym nieco poniżej kapelusza. Pomylić można również inne grzyby blaszkowate. Trudniejsze do określenia od czubajki kani są np. gąski zielone czy mleczaj rydz, który w polskich lasach należy do rzadkości. Gąskę również pomylić można z muchomorem, warto więc wiedzieć, że rośnie ona późną jesienią, np. w październiku i zbierać ją tylko z profesjonalnym grzybiarzem.
